Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) en üst organı olan Büyük Daire, Perinçek v. İsviçre davasıyla ilgili son kararını açıkladı. Büyük Daire, İsviçre’nin Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin ifade özgürlüğü ile ilgili 10. maddesini ihlal ettiğine ve dolayısıyla Doğu Perinçek’in ifade özgürlüğünü haksız olarak kısıtladığına hükmetti.

Bu karar nihaidir ve önemli bir içtihat oluşturmaktadır. Öncelikle bu karar, Avrupa mahkemelerinin gelecekte ifade özgürlüğü hakkını ve bu hak ve istisnaları arasındaki dengeyi nasıl yorumlamaları gerektiği konusunda sağlam bir temel oluşturmuştur.

Ermeni tarafı, bu kararın anlamını ve ruhunu çarpıtmakla meşguldür. Aynı zamanda, Ermenistan’ın avukatları Amal Clooney ve Geoffrey Robertson’la[1] birlikte “Mahkeme, Ermenistan’ın isteklerini karşılamıştır” diyen Ermenistan Cumhuriyeti Başsavcısı, verilen bu kararı müdafaa etmiştir.

Yine de, Ermeni tarafından hiç kimse AİHM’in kararını “Mahkeme, soykırım inkârcılığını yasaklamak için Ermenileri şiddet uygulamaya teşvik ediyor” başlıklı bir makale yazan Harout Sassounian kadar gülünç bir şekilde çarpıtmamıştır. [2] Sassounian’a göre, “Büyük Daire, Mahkeme’nin soykırım inkarının sadece şiddet içeren bir tür tepki gösterilmesi durumunda cezalandırılabileceği yönündeki şartının yerine getirilmesi için Ermenileri şiddete başvurmaya teşvik etmektedir”, ki Sassounian bu tepkiyi “Perinçek’in kafasına patlatmak” olarak tanımlamaktadır. Bu yorum, Ermenilerin inanmamızı istediği o coşku ve zafer havasını kuşkusuz yansıtmamaktadır. Tam tersine, Sassounian’ın ifade ettiği nefret ve şiddet çağrısı, Ermeni radikallerin ortaya koyduğu tek samimi tepkidir. Bu tepki, Ermeni radikallerin düş kırıklığını, benliklerine işlemiş Türkiye ve Türk düşmanlığını ve kendi hedefleri doğrultuşunda şiddete başvurabileceklerini göstermektedir.

Sassounian gibi radikaller, esasında hiçbir zaman mahkeme kararlarından yarattıkları yüzeysel bahanelere ihtiyaç duymamıştır. Türk-Ermeni ilişkilerinin geçmişinden haberdar olanlar, Sassounian gibi Ermenilerin tehditlerinin boş olmadığını bilirler. Ermeni terörü, çok da uzun olmayan bir süre önce, 31 Türk diplomatın hayatına mal olmuştur. Yurtdışında yaşayan Türkler ve Ermeni iddialarına katılmayan diğer ülke vatandaşları Ermeni örgütlerinin sürekli saldırısı altında olmuştur. Evi bombalanan Prof. Stanford Shaw, akademik çalışması yüzünden mahkum edilen Prof. Bernard Lewis, Prof. Justin McCarthy, Maxime Gauin gibi birçok ünlü akademisyen ya fiziksel saldırılara yada psikolojik baskılara maruz kalmış, veya akademik görüşlerini dile getirdikleri için siyasi suçlamaların hedefi olmuş ve mahkum edilmiştir.[3]

AİHM Büyük Daire’nin Perinçek v. İsviçre davası ile ilgili kararı, radikal Ermeniler için büyük bir yenilgidir. İfade özgürlüğü, ırkçı nefretle ve ayrımcılıkla mücadele gibi temel hak ve ilkeler, Ermeni radikallerin hiçbir zaman ilgi alanı olmamıştır. Bunun yerine, 1915 olaylarıyla ilgili tartışmalar siyasileştirilmiş, dogma haline getirilmiş ve Türkiye ve Türklere karşı bir kimlik oluşturulmasında siyasi ve psikolojik söylemin bir parçası olmuştur. Bu olduğunda, tarihsel, psikolojik, hukuki veya anlamlı siyasi tartışmalar mümkün olmamaktadır. Bu dava, Ermeniler ve Ermenistan’ın, üçüncü ülkelerin parlamentolarına dogmatik söylemler dayatma, temel bir insan hakkı olan ifade özgürlüğünün aksine tarihsel tartışmaları, beyanları veya ifadeleri engelleme ve bastırma şeklindeki reaksiyoner tavırlarının başarısızlığına bir delildir. Ermeni tarafının (Sassounian gibi azgın radikaller de dahil) bundan böyle bu tutumu sorgulamalarını ve yaptıkları her türlü şiddet çağrısının Türk-Ermeni ilişkilerini daha da zehirlemek dışında bir amaca hizmet etmeyeceğini fark etmelerini ümit ediyoruz.