Avrupa’da yabancı düşmanlığı her geçen gün artarken yabancı düşmanlığı kapsamında rahatsız edici boyutlara varan bir diğer yabancı düşmanlığı türü olan antisemitizme ilişkin araştırmaların sonuçları dikkat çekmektedir. Temel Haklar Avrupa Birliği Ajansı (İng. European Union Agency for Fundamental Rights, FRA) ve Yahudi Politikaları Araştırma Enstitüsü (İng. Institute for Jewish Policy Research,JPR), tarafından yapılan araştırmaya göre, Avrupa’daki Yahudilerin üçte birinden fazlası kendilerini güvende hissetmedikleri için göç etmeyi planlamaktadır.[1]Araştırmanın sonucunda elde edilen veriler antisemitizmin rahatsız edici boyutlara ulaştığını belgelemiştir. Bu durumu dile getirenler ise hem iç siyasette, hem uluslararası örgütlerde daha önemli pozisyonlara gelmek isteyen Avrupalı siyasetçilerdir. Daha da vahim olanı ise Müslüman azınlıkların maruz kalmakta olduğu şiddet ve ayrımcılığa değinilmemesidir.

AB’ye üye 13 ülkede kendilerini Yahudi olarak tanımlayan yaklaşık 16,500 kişinin katıldığı ankete göre 10 kişiden dokuzu bulundukları ülkede Yahudi düşmanlığının son beş yıl içerisinde arttığını ve 10 kişiden sekizi de bu durumun ciddi bir problem olarak karşılarına çıktığını ifade etmiştir.[2]Raporda, Avrupa Birliği’nde Yahudilere yönelik nefret suçu ve ayrımcılık konusunda son dönemde, ankete cevap verenlerin %85’inin Yahudi düşmanlığını (Antisemitizm) ve ırkçılığı Avrupa Birliği üyesi ülkelerin en büyük problemi olarak gördüğü ortaya konulmuştur.

Antisemitizm’in ne kadar öncelikli bir sorun olduğunu anlayabilmek için yapılmış bu anket gerçekten de ciddi veriler sunarak AB üyesi ülkelere ayna tutmaktadır. Bu veriler, Avrupa’daki Yahudi topluluğunun yaklaşık %40’ının kendilerini artık güvende hissetmedikleri için ülkelerini terk ettiğini de doğrulamaktadır.[3]Ancak Avrupa’nın problemi yabancılara yapılan muameledir. Yahudiler kadar göçmenlerin, sığınmacıların ve mültecilerin yaşadıkları problemlerin de tıpkı Yahudi düşmanlığının vardığı boyutlar gibi ortaya konulması gerekmektedir. 

Avrupa Komisyonu Birinci Başkan Yardımcısı Frans Timmermans’ın açıklamaları bu bağlamda önem taşımaktadır. Adı geçen, Hristiyanlık değerlerini korumak isteyenlerin Yahudi düşmanlığı fikrinden uzak durması gerektiğini belirtmiştir. Avrupa’da Yahudi düşmanlığının son dönemde rahatsız edici bir düzeyde normalleştiğine dikkat çeken Timmermans, 70 yıl kadar önce altı milyon Yahudi’nin öldürüldüğü Avrupa’da bugün, ayrımcılığa maruz kalmamak için Yahudilerin kendilerini gizleme gereği duyduklarını ifade etmiştir.[4]Timmermans’ın dikkat çektiği noktalar önemli olmakla birlikte eksiktir. Eksiklik, Avrupa’da yaşayan Müslüman toplulukların yaşadığı aşağılanma ve onlara yönelik tahammülsüzlüğün görmezden gelinmesidir.[5]Bu konu raporda bahsedildiği halde internetteki bazı Yahudi haber sitelerinde bu durumun aksi savunulmakta, Yahudilere yönelik saldırıların ve aşağılanmaların aşırı İslamcılar tarafından gerçekleştirildiği ve Müslüman ülkelerden kaçarak Avrupa’ya sığındıkları haber yapılmaktadır.[6]Görüldüğü üzere azınlıkların maruz kaldıkları muameleler dile getirilirken dahi Avrupa’da ayrımcılık yapılmaktadır. Bunlar, siyasetçilerin iç siyasette önemli pozisyonlar elde etmek için ya da Avrupa Birliği’nde kamuoyu oluşturmak için başvurdukları yöntemlerdir. Hatırlanacağı üzere bir benzerini geçtiğimiz haftalarda dile getirmiştik. Avrupa Komisyonu Başkan Adayı, Alman parlamanter Manfred Weber’in benzer davranışlarını geçtiğimiz haftalarda bu sayfalarda dile getirmiştik. 

Sosyal ve siyasi konuları problem olarak gören 12 AB üyesi ülke halklarının nüfus yüzdeleri aşağıdaki gibidir;

Halbuki bu durumun ne Yahudi olmakla ne de Müslüman olmakla ilgisi vardır. Yukarıdaki tablo bu durumu açık bir şekilde ortaya koymaktadır.[7]Esas sorun, Avrupa’nın genel olarak sığınmacılara yönelik tavrıdır. Avrupa’nın ortasında yabancı düşmanlığı olgusunu iç siyaset ve önemli pozisyon edinme endişesi ile kendilerine malzeme yapan siyasetçiler de zenofobinin çok ciddi boyutlara ulaştığının farkındadır ve toplumda yabancı düşmanlığının yüksek yüzdelere vardığını da gözlemlemektedir. Öte yandan, orta Avrupa’da bu gelişmeler yaşanırken, yabancı düşmanlığının en fazla olduğu Avrupa ülkelerinden biri olan Danimarka’da ise mültecilere yönelik sert kanunların protesto edilmesi de göz önünde bulundurulmalıdır.[8] Bilindiği üzere 2018, İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nin yayınlanmasının 70. yılıdır. Sığınmacı ve göçmenlerin bir zamanlar karantina adası olarak kullanılan ıssız bir adaya[9]yerleştirilmesinin planlanması da sığınmacı ve göçmenlere yönelik sert yasaların yürürlüğe konmasının güçlü bir şekilde protesto edilmesini sağlamıştır. 

Görüldüğü gibi Avrupa’da İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nin 70. yılında mültecilerin karantina adasına yerleştirilmesi gibi fikirler ortaya atılabilmekte, ülkelerini terk etmek durumunda kalan sığınmacıların iç siyaset malzemesi haline getirilmesine sessiz kalınmaktadır. Bunun yanısıra, Avrupa içerisindeki azınlıkların birbirleriyle kıyaslanması da dikkat çekici bir noktadır. Gelişmişlik ve medeniyet dersi vermeyi kendine misyon edinmiş Avrupa Birliği’nin öncelikle kendi kafa yapısında değişiklik yapması gerekmektedir. Yabancılara hoşgörü göstermeyen bu kafa yapısı, 1904’te Namibya’da, Hitler’in iktidarında, Srebrenitsa soykırımında da kendini göstermiştir. Bu eylemlerin temeli yabancı düşmanlığıdır. Avrupa’da benzer katliamların, soykırımların tekrar yaşanmaması için her ne kadar çağrıda bulunulsa da, yabancı düşmanlığı yine aynı Avrupa’da her geçen gün daha da fazla şiddetlenmektedir. Durumun endişe verici noktalara vardığı görülmektedir.