2 Ekim tarihli AVİM bülteninde, İtalya, Arnavutluk ve Yunanistan arasında, 27 Eylül 2012 tarihinde Nevyork’ta, üç ülkenin BM görüşmeleri için orada bulunan yetkilileri tarafından Yunanistan’dan İtalya’ya uzanacak doğal gaz boru hattına tam siyasi destek taahhüt eden bir anlaşma imzalandığı bildirilmiştir. Transadriyatik doğalgaz boru hattı (TAP) adını taşıyan bu özel sektör projesine üç ülkenin yanı sıra İsviçre’nin de yakın ilgi duyduğu, hatta yenilerini inşa etmeme kararı aldığı nükleer santrallerinin yaratacağı enerji açığını (hâlihazır toplam enerji üretiminin % 45’i) kapamak üzere geçiş döneminde hesaplarında TAP enerji girdisinin önemli yer tuttuğu bilinmektedir. AB’nin de projeye atfettiği önemin işareti, AB Enerji Komiseri G. Öttinger’in imzalanan anlaşmayı memnuniyetle karşıladığı açıklamasıyla verilmiştir. Bilindiği gibi, söz konusu boru hattından taşınacak gazın öngörülen kaynağı Azerbaycan’dır (siyasi koşullar elverdiğinde buna İran da eklenebilecektir). Azeri gazı Bakü-Tiflis-Erzurum boru hattı ile Türkiye’ye ulaştıktan sonra, Türkiye’nin mevcut ulusal boru hattı ile Yunanistan’a sevk edilebilecektir. TAP projesi ile başlayan işbirliğinin, Türkiye’nin bir enerji kavşağı olması itibarıyla, başka kaynakları da harekete geçirmesi gündeme gelebilecektir. Örneğin, KKTC Cumhurbaşkanı D. Eroğlu’nun 29 Eylül’de BM Genel Sekreterine ve onun aracılığıyla Rum tarafına sunduğu Kıbrıs adası çevresinde çıkarılacak doğal gazın bir boru hattı kanalıyla Türkiye üzerinden taşınması önerisi, belki paralel biçimde inşa edilebilecek ve kuşkusuz maliyeti düşürebilecek Türkiye’den sevk edilebilecek su boru hattı ile zenginleştirilebilecektir. Türkiye’nin 2071 yılı hedefini irdelediği bir dönem için, benzeri bir yaklaşım ve projenin, güzergâhtaki diğer ülkeleri de kapsayacak şekilde, Katar doğal gaz kaynakları bakımından da ele alınabileceği düşünülmektedir.